W sobotę w Spale odbył się Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych, w którym uczestniczyli przedstawiciele Ruchu z 9 diecezji należących do naszej filii. Filia Warszawska rozciąga się od archidiecezji łódzkiej, przez diecezję łowicką, archidiecezję warszawską, aż do archidiecezji białostockiej i diecezji ełckiej leżących na północno-wschodnim krańcu Polski. Łódzką oazę reprezentowali: Beata i Krzysztof Krawczykowie (para diecezjalna), Grażyna i Krzysztof Misiakowie (Diakonia Rekolekcyjna DK), Agata Lewkowicz (para rejonowa, DKS), Marcin Chądzyński (DKS, DE) oraz Mateusz Wiśniewski (DKS, DFD, DL), a także ks. Marcin Majsik (moderator DK).
Po wspólnej jutrzni nastąpiło zawiązanie wspólnoty podczas którego mieliśmy okazję poznać parą filialną oraz przedstawicieli diakonii z innych diecezji. Podczas następnego punktu programu – spotkań w grupach – rozmawialiśmy o naszych doświadczeniach Ruchu, a także zastanawialiśmy się jak możemy wsłuchiwać się w potrzeby innych i co możemy robić żeby lepiej pełnić swoje posługi. Pomagała nam w tym homilia papieża Franciszka wygłoszona na zakończenie Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu o towarzyszeniu. Później udaliśmy się do kaplicy prezydenckiej na Namiot Spotkania i Mszę Świętą podczas których rozważaliśmy Ewangelię o Bartymeuszu i wspominaliśmy męczenników z Wietnamu.
Później udaliśmy się na pyszny obiad podczas którego odwiedziła nas Monika Tataradzińska z Wydawnictwa Światło-Życie z mężem i zaprezentowali nam dwie najnowsze pozycje Wydawnictwa: „Spuście rosę, niebiosa” oraz album „Wychowawca ludzi wolnych”, druga z nich była jeszcze ciepła (prawie dosłownie), gdyż pierwsze egzemplarze dotarły do siedziby wydawnictwa dzień wcześniej. Następnie udaliśmy się na krąg filialny oraz spotkania diakonii specjalistycznych i poznaliśmy członków diakonii z innych diecezji, rozmawialiśmy o podejmowanych przez nas posługach, naszych radościach i troskach, pomysłach na nowe działania, współpracy z diakoniami centralnymi jak również o naszych doświadczeniach Ruchu. Potem były ogłoszeniach centralne i filialne, nieszpory z Uroczystości Chrystusa Króla i kolacja.
Bardzo się cieszmy, że mogliśmy uczestniczyć w tym spotkaniu i poznać członków Ruchu z innych diecezji i przedstawicieli diakonii centralnych.
Bogu niech będą dzięki!
W czasie kiedy pochylamy się ze wspólną troską nad pogłębieniem relacji pomiędzy młodzieżą a członkami Domowego Kościoła moje doświadczenie udziału w Dniu Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych filii warszawskiej w Spale 24 listopada 2018 r. było szczególne. Dawno tak nie czułam takiej jedności z byciem z młodzieżą we wspólnocie jak w minioną sobotę. Atmosfera otwartości, uważnego słuchania, dzielenia, bycia razem w jednym Duchu, to istota wzrastania wspólnoty. Mimo, że jako członków Domowego Kościoła była nas większość, to i tak na tle całej wspólnoty diakonii diecezjalnych obecność młodzieży w reprezentacji naszej archidiecezji była wyjątkiem. Jestem wdzięczna za to doświadczenie, które umacnia mnie w chęci pogłębiania relacji i jedności pomiędzy DK a młodzieżą.
Drugim ważnym doświadczeniem z DWDD jest spojrzenie na bycie w Ruchu zupełnie z innej perspektywy, nie tylko z perspektywy swojego kręgu, grupy czy diakonii lokalnej. Świadomość, że tak wiele wspólnot trwa w tym samym charyzmacie daje mi niesamowite poczucie doświadczenie wzrastania i trwania w czymś zupełnie wyjątkowym. Bycie członkiem Ruchu Światło-Życie to wielki dar. Chwała Panu!
Agata DK
W sobotę, 24.11.2018r. miałem okazję uczestniczyć w DWDD. Wielu ten skrót może nic nie mówić. Części może kojarzy się skrót DW. W związku z tym wyjaśnię krótko co to jest. Dzień Wspólnoty Diakoni Diecezjalnych to taki czas, w którym spotykają się przedstawiciele różnych diakonii z możliwie jak największej liczby diecezji z całej Polski. Wszyscy dzielą się swoimi spostrzeżeniami, doświadczeniami i pomysłami.
W minioną sobotę na DWDD skupialiśmy się nad homilią papieża Franciszka z Synodu poświęconego młodzieży. Mimo, że nie działam tylko w jednej diakonii, tego dnia reprezentowałem głównie DKS pracując w grupie poświęconej komunikacji i pracy z informacjami w Ruchu Światło-Życie. Udział w tym Dniu Wspólnoty był dla mnie budującym doświadczeniem. Dobrze jest wyrwać się z masy przytłaczających obowiązków i spotkać z ludźmi, którym chce się coś zmienić, działać i zależy na tym by było coraz lepiej.
Cieszę się, że mogłem być w reprezentacji archidiecezji łódzkiej i że nie była to mała reprezentacja w porównaniu z innymi diecezjami. Nie znaczy to, że nie mogłoby być nas więcej. Polecam i zapraszam na kolejne DWDD zwłaszcza młodzież, która niestety była mniejszością.
Dzień Wspólnoty tak jak rekolekcje ma również za cel zebranie sił, by z nową energią wrócić do codziennych obowiązków i zadań, które na nas czekają. Ten czas z pewnością zarówno dla mnie jak i dla diakonii był bardzo owocny, jednak pokazał też pewne aspekty i problemy, które wymagają jeszcze sporo pracy. Mając jasno określone priorytety działania czas brać się do pracy – tej mniej przyjemnej (lecz koniecznej) konsekwencji Dnia Wspólnoty.
Mateusz
Kiedy usłyszałem, że Dzień Wspólnoty Diakonii Diecezjalnych naszej filii rozciągającej się od Łodzi, aż do granic polsko-białoruskiej i polsko-rosyjskiej odbędzie się w Spale, od razu wiedziałem, że nie może mnie tam nie być, gdyż szansa, że kolejny DWDD będzie tak blisko nie jest duża. Bardzo cieszę się, że mogłem uczestniczyć w tym wydarzeniu.
Wspólna liturgia, jutrznia, Msza św. i nieszpory napełniły mnie radością. Podczas spotkania w grupie poznałem członków diakonii, parę diecezjalną i moderatora z innych diecezji. Rozmowa z nimi, wymiana doświadczeń i poglądów, opisy konkretnych sytuacji z życia innych osób, diakonii i diecezji pozwoliły mi poznać różne spojrzenia na rzeczywistość, a także bogactwo i różnorodność oazy. Dzięki nim na nowo uświadomiłem sobie, jak wspaniałym dziełem jest Ruch Światło-Życie. W czasie następnego spotkania w grupie, tym razem grupie diakonii specjalistycznych poznałem przedstawiciela diakonii centralnej. To spotkanie było ubogacające pod względem wymiany doświadczeń związanych z posługą w DKS, na nim dowiedziałem się, co jeszcze diakonia powinna robić i o czym powinienem myśleć jako odpowiedzialny.
Jestem bardzo szczęśliwy, że mogłem być na DWDD, że mogłem poznać nowe osoby, bogactwo i różnorodność naszego ruchu. Cieszę się, że dowiedziałem się jak można lepiej służyć innym ludziom i Ruchowi. Chwała Panu!
Marcin
