Relacja z I Szkoły Animatorów

Relacja z I w tym roku Szkoły Animatorów i z I Szkoły Animatora Grupy, które odbyły się w sobotę, 22 października 2011 roku.

{jcomments on}

Szkoła Animatorów w naszej archidiecezji przybrała od tego roku formę dwóch niezależnych, a jednocześnie związanych ze sobą Szkół. Animatorzy, którzy rozpoczynają dopiero formację animatorską zaproszeni zostali do rocznej Szkoły Animatora Grupy, w której zdobędą podstawowe i niezbędne wiadomości i umiejętności do prowadzenia małej grupy. Po jej ukończeniu będą mogli wraz z pozostałymi animatorami uczestniczyć w permanentnej Szkole Animatorów, tak długo, jak będą formować innych ku dojrzałości chrześcijańskiej. Każda Szkoła zbudowana jest na kanwie dwóch lub trzech Drogowskazów Nowego Człowieka, wokół których w mniejszym bądź większym stopniu zbudowany jest program i tematyka treści.

Pierwsza w tym roku Szkoła toczyła się wokół Drogowskazów: Jezus Chrystus i Niepokalana. Dlatego właśnie animatorzy, którzy uczestniczyli po raz pierwszy w Szkole usłyszeli kerygmat, a więc Dobrą Nowinę o Chrystusie, który ich umiłował. Poznawali też cel formacji oazowej, metody oraz drogę, które prowadzą do osiągnięcia tego celu, a jest nim przecież dojrzałość chrześcijańska przejawiająca się w postawie służby. Formacja oazowa to nic innego jak Szkoła Uczniów Chrystusa. Jedno ze spotkań koncentrowało się wokół Niepokalanej, ukazując we właściwym świetle praktykę różańca z dopowiedzeniami. Uczestniczyli też w warsztatach Kim jest animator?.

Uczestnicy Szkoły Animatorów na początku usłyszeli o różańcu, jako najlepszej broni w walce z szatanem. Następnie poznali diakonię misyjną i diakonię życia, która w dalszej części prowadziła spotkanie o konsekwencjach nieodpowiedzialnych zachowań. Po południu usłyszeli o tym jak ważna w naszym Ruchu jest kwestia inicjacji, a zwłaszcza celebracji i obrzędów, które przewidziane są w programie formacyjnym, stanowiąc jego istotę, a nie dodatek. Podzieleni na grupy rejonowe dzielili się swoim przeżywaniem wspólnoty, a na końcu uczestniczyli w warsztatach interpersonalnych.

Oczywiście nie zabrakło wspólnych punktów programu budujących naszą jedność, jakimi są przede wszystkim: rozpoczęcie modlitwą i zawiązanie wspólnoty, Namiot Spotkania, Eucharystia, oraz Nieszpory.

Przemek Wieczorek